Müzeyyen,
Sana dair duyduğum özlem, tek bir sözün ile hatıratımın en derinine yuvarlandığım o karanlık kuyunun ta kendisidir.
Bırak beni Müzeyyen, bir ayrılık ne kadar kanlı olabilirse öyle bırak beni. Yerin en altına, toprağın nefes almadığı yere.
Bırak beni Müzeyyen ama artık genç değilken, üzülemeyecek kadar az günüm kalmışken sensiz geçecek, işte o zaman bırak beni.
—-
Saat 6.42.
Bir çağrılışa uyanıyorum.
Biliyorum,
Gelecek dakikalar bana bir günaydını müjdeleyecek,
Tama varan bir saat,
Sonunda sevgilimi bu şehre getirecek.
Biliyorum,
Günün birinde bu zamansız ayrılıklar,
Beni sensiz bir özleme,
Topyekûn terk edecek.
