Derdest ettim enleri çokları,
Balkondan mahalleliye seslendim,
Ey ahali,
Duymayan kalmasın,
Bu arkamda gördüğünüz kutular,
Benim kıymetli yalnızlıklarımın,
Mutlu-mutsuz beraberliklerimin,
Vurdumduyar ama duymaz gibi yapmalarımın,
Yegâne birikintileridir, enlerimdir, çoklarımdır.
Neler var diye soracak olursanız eğer,
İstiklal ’in başından Galatasaray’a yürümelerimdir,
Rakı masasında yanımdaki boş sandalyedir,
Rakı masasında o’nun oturduğu sandalyedir,
Duygunun en şiirseli,
Rakamların 7’sidir.
Mavi sayfalara yazılmış mektuplar,
Aynı göğün altındaki kavuşamamalardır.
Ey ahali,
Bu kutu feleğin çemberinden geçememiştir.
Hükmü yoktur, hatırası vardır.
Bilesiniz.
