Her şey insan için. İnsan gördükleriyle yaşar derler. Bazen gördüklerinin ardına bakması gerekir yaşadığı dünyayı anlaması için, yoksa dünya Christopher Nolan’ın Inception’ın farksız hale gelir bizlere. Gerçek nedir, hayal nerede başlar, anlayamadan ruhlar âleminde yaşar dururuz.
Her hayat dokunduğu tenlere farklı bir anlam verir. Karşımızdakinin kelimesi, bakışı ya da gülümsemesi dağarcığımıza bir işaret koyar, zamanı geldiğinde raflardan onu alıp tekrar kullanmamız için. Lakin bu bilgileri yaşayanlardan değil, mevtadan da alabiliriz kimi zaman.
Dün yaşayan bir can bugün gözünü açmadığında anılar silinmiyor kolay kolay. Geçmiş tüm benliğiyle seni sarıyor bir çırpıda, beynini kemiren kurtlar gibi geçmiş kafanda gezip duruyor kuyruğuyla tüm yerleri yeksen ederek.
Dün sabah gelen bir telefonla kafam allak bullak oldu. 48 yaşındaki bir can artık yoktu. Cenazede peşi sıra duyduğum çığlıkların içimde yankılanması, önce hatıralar sonra O’ndan sonra kalanların geleceği ve kendimi alkol denizinde boğulur vaziyette buldum. Dünyanın ağırlığını omuzlarım Atlas gibi kaldıramıyor. Bu kadar boktan bir yerde yaşadığım için küfredip, bir çiçek gördüğümde ona şükretmekten yoruldum. Hergün yeni bir güne umutla uyanıp, gece tüm benliğimi verir gibi sızıp uyumaktan.
Bu kadar kolay bir insanı kaybetmek, geleceğe dair çocuklarının tüm umutlarını yerle yeksan etmek hangi ruhani canlının vicdanına sığar. Neyse kafamda deli sorular.
Her şey insan için. Sonrası Allah kerim.
Uğur Abi mekanın cennet olsun. Allah gani gani rahmet eylesin..
