Sevdim bu yazma işini. Kalemi elime alınca sanki başka birisi elimden tutup çekiyor sağa-sola kolumu. El yazımı okuyan çıkmadı da bu türlü ben bile okuyamıyorum ne zaman ne yazdığımı. Sadece karalamalar var. Sandıkların içine tıktığım defterleri açıp açıp okumaya çalışıyorum sadece. Okuyabildiğim, anlayabildiğim bir isimden öteye gitmiyor. Yığınlar dolusu karalamada sadece sen,sen,sen.. Bitmiyor azalmıyor dinmiyor aşkım sana. Yıllar geçti. Şakaklarıma karlar yağdı ancak ruhum halen senin esirin. Karanlık tarafımın hakimi, uykusuz gecelerimin sultanı. Sadece ve sadece senin adın dudaklarımda. Seninle geçen ömrün üzerinden asırlar geçti nerdeyse. Yeni dünyalar kuruldu. Lakin kalbimin sahibi güzel prenses ben sende tutuklu kaldım. Kopmak istiyorum, bağlarımı çözüp özgürlüğe adım atmak istiyorum. Ellerim, kollarım bağlı dudaklarım mühürlü sanki. Sensiz yaşamak yarım geliyor. Bilmiyorum bu rüyadan uyanmalımıyım. Sensiz bir yaşama hazırmıyım.??
Karalamalar
